متغیرها در یک برنامه پی اچ پی برای ذخیره مقادیر یا داده هایی استفاده می شوند که می توانند بعداً در یک برنامه استفاده شوند، و یا در طول برنامه تغییر کنند.
متغیرها نیز مانند محفظه هایی هستند که مقادیر کاراکتر، مقادیر عددی، آدرس های حافظه و رشته ها را ذخیره می کنند.
PHP روش خاص خود را برای اعلام و ذخیره متغیرها دارد.
چند قانون وجود دارد که باید رعایت شود و حقایقی که باید در هنگام برخورد با متغیرها در PHP در نظر گرفته شوند:
هر متغیری که در PHP اعلام شده است باید با علامت دلار ($) و سپس نام متغیر شروع شود.
یک متغیر می‌تواند نام‌های توصیفی طولانی (مانند
$factorial، $even_nos)
یا نام‌های کوتاه (مانند $n یا $f یا $x) داشته باشد.
نام متغیر فقط می‌تواند شامل نویسه‌های حروف عددی و زیرخط (یعنی «a-z»، «A-Z»، «0-9، و «_») در نام خود باشد. حتی نمی تواند با یک عدد شروع شود.
یک ثابت به عنوان یک متغیر برای یک مقدار ساده که قابل تغییر نیست استفاده می شود. به حروف کوچک و بزرگ نیز حساس است.
تخصیص متغیرها با عملگر انتساب “برابر با (=)” انجام می شود. نام متغیرها در سمت چپ برابر و عبارت یا مقادیر در سمت راست عملگر تخصیص “=” قرار دارند.
باید در نظر داشت که نام متغیرها در نام های PHP باید با یک حرف یا زیرخط و بدون عدد شروع شود.
PHP یک زبان با تایپ آزاد است و ما نیازی به تعریف انواع داده متغیرها نداریم، بلکه PHP آن را به صورت خودکار با تجزیه و تحلیل مقادیر فرض می کند. در هنگام تبدیل نیز همین اتفاق می افتد. هیچ متغیری قبل از استفاده اعلام نمی شود. هر زمان که لازم باشد به طور خودکار انواع را از یک نوع به نوع دیگر تبدیل می کند.
متغیرهای PHP به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند، به عنوان مثال،sum$ و SUM$ متفاوت رفتار می‌شوند.
خلاصه: وقتیکه متغییری می نویسید هرگز $ را فراموش نکنید.در ابتدای هر متغییری اینو بنویسید. اینم یدانید که نسبت به حروف کوچک و بزرگ حساس است.در ضمن نام متغیر باید با یک حرف یا زیر خط شروع شود از عدد استفاده نکنید. حتما در انتها از سمی کالن استفاده کنید.تمام
$name = “Ali”;
$age = 25;
انواع داده مورد استفاده توسط PHP برای اعلام یا ساخت متغیرها:
- Integers = اعداد صحیح
- Doubles = دوبل
- NULL = خالی
- Strings = رشته های
- Booleans = بولین ها
- Arrays = آرایه ها
- Objects = اشیاء
- Resources = منابع