شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری (که معمولاً حساب‌های بزرگی را به نمایندگی از مشتریان مدیریت می‌کنند، مانند صندوق‌های بازنشستگی و موقوفات) از بازار ارز برای تسهیل معاملات در اوراق بهادار خارجی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، یک مدیر سرمایه گذاری که دارای سبد سهام بین المللی است، برای پرداخت هزینه خرید اوراق بهادار خارجی، باید چندین جفت ارز خارجی را خریداری و بفروشد.
برخی از شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری همچنین دارای عملیات‌های تخصصی‌تر همپوشانی ارز هستند که با هدف ایجاد سود و همچنین محدود کردن ریسک، تقابل ارزی مشتریان را مدیریت می‌کنند. در حالی که تعداد این نوع شرکت های تخصصی بسیار کم است، بسیاری از آنها دارای ارزش زیادی از دارایی های تحت مدیریت هستند و بنابراین می توانند معاملات بزرگی را ایجاد کنند.
معامله گران خرده فروشی انفرادی بخش رو به رشد این بازار را تشکیل می دهند. در حال حاضر به صورت غیرمستقیم از طریق دلال ها یا بانک ها مشارکت می کنند. کارگزاران خرده‌فروشی، در حالی که تا حد زیادی در ایالات متحده توسط کمیسیون معاملات آتی کالا و انجمن ملی آتی کنترل و تنظیم می‌شوند، قبلاً مورد تقلب دوره‌ای ارز خارجی قرار گرفته‌اند.
برای مقابله با این موضوع، در سال 2010 NFA اعضای خود را که در بازارهای فارکس معامله می‌کنند، ملزم کرد که به این ترتیب ثبت نام کنند (یعنی CTA فارکس به جای CTA). آن دسته از اعضای NFA که به طور سنتی مشمول حداقل الزامات سرمایه خالص می‌باشند، FCM و IBs، در صورت معامله در فارکس، مشمول حداقل الزامات سرمایه خالص بیشتری خواهند بود. تعدادی از کارگزاران ارز از بریتانیا تحت مقررات سازمان خدمات مالی فعالیت می کنند که در آن تجارت ارز با استفاده از حاشیه بخشی از صنعت تجارت مشتقات خارج از بورس است که شامل قراردادهایی برای مابه التفاوت و شرط بندی اسپرد مالی است.
دو نوع اصلی از کارگزاران خرده فروشی FX وجود دارد که فرصت معاملات ارزی سفته بازانه را ارائه می دهند: کارگزاران و دلالان یا سازندگان بازار. کارگزاران با جستجوی بهترین قیمت در بازار برای سفارش خرده‌فروشی و معامله از طرف مشتری خرده‌فروشی، به عنوان نماینده مشتری در بازار گسترده‌تر FX عمل می‌کنند. آنها علاوه بر قیمتی که در بازار به دست می آید، کمیسیون یا «مارک آپ» می گیرند. در مقابل، دلال‌ها یا بازارسازان، معمولاً به‌عنوان اصلی در معامله در مقابل مشتری خرده‌فروش عمل می‌کنند و قیمتی را که مایل به معامله با آن هستند، نقل می‌کنند.
شرکت های ارزی غیر بانکی
شرکت های ارزی غیر بانکی مبادلات ارزی و پرداخت های بین المللی را به افراد و شرکت های خصوصی ارائه می دهند. اینها به عنوان “کارگزاران مبادلات خارجی” نیز شناخته می شوند، اما از این جهت متمایز هستند که معاملات سفته بازی را ارائه نمی دهند، بلکه مبادله ارزی را با پرداخت ارائه می دهند (یعنی معمولاً یک ارز فیزیکی به حساب بانکی تحویل داده می شود).
تخمین زده می شود که در بریتانیا، 14 درصد از نقل و انتقالات/پرداخت های ارزی از طریق شرکت های ارز خارجی انجام می شود. نقطه فروش این شرکت‌ها معمولاً این است که نرخ ارز بهتر یا پرداخت‌های ارزان‌تری نسبت به بانک مشتری ارائه می‌دهند. تفاوت این شرکت ها با شرکت های انتقال پول/حواله در این است که عموماً خدمات با ارزش بالاتری ارائه می دهند. حجم معاملات انجام شده از طریق شرکت های ارزی در هند به حدود 2 میلیارد دلار آمریکا در روز می رسد، که با هیچ بازار ارزی توسعه یافته ای که شهرت بین المللی دارد رقابت مطلوبی ندارد. اما، با ورود شرکت های ارزی آنلاین این بازار به طور پیوسته در حال رشد است. حدود 25 درصد از نقل و انتقالات/پرداخت‌های ارز در هند از طریق شرکت‌های ارز خارجی غیربانکی انجام می‌شود. اکثر این شرکت ها از USP با نرخ ارز بهتری نسبت به بانک ها استفاده می کنند. آنها توسط FEDAI تنظیم می شوند و هر معامله در ارز خارجی توسط قانون مدیریت ارز، 1999 (FEMA) کنترل می شود.